PRÄTTIGAUER GEDICHTE
D Heimetspraach
Heid mr Soorg zur Heimetspraach,
vrläärned mr schä nid!
Äs geid da um än groossi Sach
In ünscher nüüwen Ziit.
Waa sövel us dr Mode geid,
Nid vüürneem gnuag mee schiint,
mengs, waa eim früejer ättes gseid
im Grümpelgmach vrschindt.
Bald ruuschet s, wie ä wiitä Wald,
bald singt s, wie Gloggegglüüt,
üns Walsertüütsch – drum gfallt s mr halt
und s ghöört zun ünschne Lüüt.
Nümmscht s mid dr us dr Heimet fort,
sä bischt nie ganz ällein.
Äs redt mid dier am fröndä Oort,
und du – du deichscht den hein.
Peter Guler-Gartmann (1885-1973) Klosters/Jenaz
Aschtigs Holz
Äs gid bin ünsch kein Herre,
nun menge wackere Maan,
und wenn sch au nid viil redend,
mä chan schi uf sch vrlaan.
Schi sin nid fiin geböglet,
drfüür ischt ds Hääss viil z ruuchs
und au de Rügg lan beuggen
ischt gar nid irnen Bruuch.
Mä chan sch au nid glatt hoblen,
äs ischt viil z aschtigs Holz.
Schi hein än eigne Willen
und heind än eigne Stolz.
Schi bhaltend d Augen offen,
das sch gseend, was zringum gschied.
Und chneulen tüend sch vür EIM nun –
und nuun, wenn s niemet gsied.
Peter Guler-Gartmann, (1885-1973) Klosters/Jenaz
